12 grudnia 2018 roku odbyło się kolejne w tym roku akademickim spotkanie, zorganizowane przez KN Prawo Medycznego Lege Artis, nt. „Roli prawnika w Komisji Bioetycznej”.

Prelekcję wygłosiła prof. Joanna Haberko – doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny w Katedrze Prawa Cywilnego, Handlowego i Ubezpieczeniowego WPiA UAM, autorka ponad 100 publikacji z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego oraz medycznego oraz członek Komisji Bioetycznej przy Wielkopolskiej Izbie Lekarskiej w Poznaniu. Pani Profesor pełni również rolę opiekuna KN Lege Artis.

Spotkanie rozpoczęło się od krótkiej charakterystyki roli prawnika w Komisji Bioetycznej. Przedstawione zostały kluczowe funkcje, tj. przede wszystkim wskazywanie nieścisłości, pomyłek i błędów prawnych, będących efektem prób przenoszenia na grunt polskiego porządku prawnych obcych rozwiązań. Zadaniem prawnika jest zatem konstruktywna krytyka oraz kontrola dokumentacji. Ta z kolei prowadzona jest zazwyczaj w dwóch językach, co wynika z faktu, iż podmiotami sponsorującymi, finansującymi badanie są głównie koncerny międzynarodowe. Celem działań Komisji Bioetycznej jest natomiast kontrola postępu w medycynie, tak, aby następował on w ramach aktualnych technicznych możliwości oraz w społecznie akceptowalnych ramach, granicach.

Drugim poruszonym podczas spotkania zagadnieniem był problem eksperymentów na dzieciach. W pewnych dziedzinach, np. neonatologia, pediatria, chirurgia dziecięca czy pediatria, są one niezbędne, ponieważ różne jest oddziaływanie leków na dorosłych i dzieci. Pani Profesor zwróciła uwagę na błędną interpretację przepisów, np. przesłanek przeprowadzenia eksperymentu, której dokonują badacze. Priorytetem często jest cel eksperymentu, poszerzenie wiedzy, a co za tym idzie – nie ten, konkretny małoletni, na którym prowadzony jest eksperyment medyczny, ale małoletni w ogólności. Cechą natomiast takiego eksperymentu, powinien być brak ryzyka dla uczestnika lub niewielkie ryzyko, które nie pozostaje w dysproporcji do możliwych pozytywnych rezultatów. Omówione zostały również kontrowersje wokół zgody na przeprowadzenie eksperymentu, którą małoletni wyraża. Wymogiem jest udzielenie zrozumiałych dla uczestnika informacji, jednak w przypadku małoletnich stosuje się perswazyjną terminologię, nasyconą infantylizmami, tłumaczenie wykorzystuje zbyt celowościowo interpretowane przepisy. Ponadto w wielu przypadkach zaniża się wiek rozeznania (małoletni poddawany jest ocenie uznaniowej), co prowadzi do absurdalnych sytuacji, kiedy zgodę na zabieg wyraża dziecko w wieku 4 czy 6 lat.

Bardzo dziękujemy za liczną obecność  podczas spotkania i równocześnie zapraszamy do udziału w kolejnych wydarzeniach organizowanych przez KN Lege Artis.

Do zobaczenia!